Kunst – Of hoe drie mannen doen alsof een wit doek belangrijk is

Een wit schilderij. Peperduur.
Vriendschap tussen drie vrienden. Peperduur in onderhoud.
Wat volgt is een hoogst intellectuele, diep filosofische en existentieel geladen discussie over esthetiek, subjectieve perceptie en de fragiele constructie van het zelfbeeld in een postmoderne maatschappij.

Nee.  Wacht. Stop. Grapje.

Wat volgt, is een ordinaire, kinderachtige ruzie waarin drie volwassen mannen hun vriendschap opblazen omwille van een schilderij dat even goed een leeg canvas had kunnen zijn.

Kunst, de wereldwijd bejubelde komedie van Yasmina Reza, fileert met chirurgische precisie het snobisme rond moderne kunst en de absurde ernst waarmee mensen zichzelf—en hun totaal irrelevante meningen—benaderen. Een stuk dat aantoont dat ego vaak belangrijker is dan waarheid en dat smaak in wezen niks meer is dan een manier om anderen subtiel te vernederen.

Waarom Peter Van den Begin, Stany Crets en Jonas Van Geel?

Omdat ze vrienden zijn met een handleiding.
Omdat ze al jaren meedraaien in theater, film en televisie en dus weten hoe het voelt om jezelf ernstig te nemen.
Omdat ze een aangeboren talent hebben voor vileine dialogen, ongemakkelijke stiltes en de kunst van passief-agressieve vernedering.
Omdat ze zelf ook niet altijd zeker weten of iets geniaal of gewoon holle pretentie is.
Omdat ze ook al wel eens ambras hebben gemaakt om niks.
En, niet onbelangrijk, ze blijven alle drie graag plakken.

Waarom in eigen beheer?

Omdat ze de vrijheid wilden om dit stuk te brengen zonder dat iemand hen vertelde hoe ze dat moesten doen.
En omdat ze weigerden om een regisseur te betalen die hen zou uitleggen dat het schilderij ‘een metafoor’ is.
Eigenlijk omdat ze zo het meeste zouden verdienen.
Ge moet een kat een kat durven noemen.

Oh, en mocht u zich afvragen wie deze perstekst heeft geschreven: AI.
Want net als in de moderne kunst is het soms moeilijk te zeggen of iets briljant of gewoon maar een uit de hand gelopen grap is.
Maar ach, zolang iemand er betekenis in ziet, doet het ertoe.

Toch?