Van 7 t.e.m. 30 mei 2021 loopt in zaal Platform de duotentoonstelling van Lisse Declercq & Tramaine de Senna: ‘First Date’.
Het huis Bernaerts, gesitueerd in een interbellumcinema, stelt haar entrée en zaal op de eerste verdieping ter beschikking van deze twee beloftevolle jonge vrouwelijke kunstenaars.
Tramaine de Senna (b. San Francisco) is een uit Californië afkomstige kunstenares die leeft in Antwerpen. Laureaat aan het HISK (Hoger Instituut voor Schone Kunsten) in Gent in 2015, na in 2013 een Master of Arts te hebben behaald in de Sint Joost Academies van Breda en ‘s-Hertogenbosch (NL). In 2004 studeerde ze met hoge onderscheiding af met twee Bachelors in Architectuur en Kunst aan de Universiteit van Berkeley (USA).
Haar steeds evoluerende oeuvre getuigt van de intense relatie van de kunstenaar met materialen en interesses in topics als pop- en materiële cultuur, geïnternaliseerd geweld, uitbundigheid, en de blijvende ambigue aanwezigheid, ‘spoken’ van geschiedenissen. Ze had nationale en internationale tentoonstellingen als “Figure of Color” voor Kunst in de Stad, in het Antwerpse Stadspark (3 juli 2020 – 18 april 2021) en haar recente solo ‘MASTERBLASTER’ in kader van het IN SITU programma van het MHKA – (18 januari – 23 augustus 2020).
Het werk van Tramaine de Senna getuigt van de intense relatie van de kunstenaar met materialen, maar ook met de “migratie van vormen” tussen verschillende populaire of materiële culturen, met overdaad, maar ook met het symbolische geweld en de ‘hauntologie’ van verschillende geschiedenissen, zowel transculturele als persoonlijke. Het werk van de Senna, voornamelijk beeldhouwkunst, houdt esthetisch het midden tussen uitbundigheid en afstoting. Door zich verschillende vormen, oppervlaktekwaliteiten en paletten toe te eigenen, nemen deze werken een bezinnings positie in ten aanzien van het vermogen van de maatschappij om, in combinatie met haar kannibalisme van symbolen en menselijke subjectiviteiten, een prozaïsche popcultuur te produceren.
Voor haar solotentoonstelling in het M HKA, getiteld MASTERBLASTER, presenteert de Senna een reeks nieuwe werken naast een belangrijke selectie van bestaande sculpturen. Het geheel van deze verzameling van werken vormt een breder onderzoek naar de transitionele esthetiek en het zelfbeeld. De vormen waaruit de werken van de Senna zijn opgebouwd kunnen worden gezien als verzetsdaden tegen de hedendaagse eisen die worden gesteld met betrekking tot het op de voorgrond plaatsen van iemands biografie of relaties ten opzichte van de gangbare identiteitsvormen, ten voordele van iets veel dubbelzinniger. Tussen deze tentoongestelde werken vinden we uiteenlopende referenties naar de fluorescerende kleuren en patronen van de Amerikaanse popcultuur uit de jaren tachtig, de auto van de Vlaamse country-poppionier Bobbejaan Schoepen en overmaatse versies van kleurrijke visvliegen die oorspronkelijk door een familielid werden gemaakt. Onder de zoete tinten en texturen, schuilen meer onopgeloste, veranderlijke en niet-representatieve zaken. (tekst: Nav Haq, MHKA)
Lisse Declercq werd geboren in Lüdenscheid (DE) en behaalde haar Master of Arts in Schilderkunst aan de MAD-FAC van Hasselt. Ze stelde tentoon in de Warande in Turnhout en momenteel ook in de Triënnale van Brugge.
In haar bezwerende, kleurrijke portretten bespeelt Lisse Declercq de grens tussen idealisering en (hyper)realisme. Haar olieverfschilderijen doen vaak denken aan overgeësthetiseerde beelden uit reclame en mainstreammedia en Declercq verwijst expliciet naar het soort verbloemde weergaves dat socialemediaprofielen met reclame gemeen hebben. Deze sensuele verleidingstaal versmelt ze met een sterk symbolische visie: hedendaags én eigen aan het tijdloze medium schilderkunst. Zoals op sociale media zowat ieder individu het “recht” kan opeisen om vanuit een persoonlijke ruimte wereldwijd gezien te worden, beeldt Declercq vanuit haar atelier meestal haar eigen vriendinnen af als waren het professionele (super)modellen; omdat het kan.
Uiteraard is aan het recente “recht” om gezien te worden een schaduwkant verbonden: we worden nu namelijk altijd gezien. En toch, echt bekeken voelen Declercqs geschilderde personages zich niet. Daarvoor lijken ze meestal te geoccupeerd door hun eigen handelingen. Deze zijn soms banaal, dan weer animaal of ritualistisch. Hierdoor wordt een duidelijke psychologische inkijk afgeschermd en de toeschouwer wordt rechtstreeks contact ontzegd. Er wordt benadrukt dat wat we zien slechts een masker is, een symbool. Ook in de samenstelling van de decors, bestaande uit alledaagse objecten die vaak een allegorische functie hebben, gaat Declercq verder in op de symbolische dimensie. Veel van de rekwisieten verwijzen bijvoorbeeld, soms letterlijk, soms subliminaal, naar verschillende graden van communicatie: een uitwisseling tussen mensen, tussen man en vrouw, tussen vriendinnen, tussen kijker en toeschouwer, tussen een ik en een zelf…
Een schilderij is een beeldscherm, is een venster, is een spiegel… Een spiegel voor Medusa, desnoods. Dat klinkt in dit geval misschien wat donkerder dan het is want Declercq weert juist steevast de duisternis, letterlijk. Alles baadt in een energieke, heldere tonaliteit: pure lust voor het oog.
In een tijd waarin privacy steeds meer tot het verleden lijkt te behoren en adverteerders ons non-stop bereiken met het idee dat het gras elders groener zou zijn, is het op zijn minst verhelderend om een genuanceerde visie aangereikt te krijgen waarin artificiële esthetiek en geforceerde stereotypes niet per se ontkend worden, maar juist worden omarmd om ze daarna weer, onder eigen voorwaarden, tactisch en zelfbewust in te zetten. (tekst: Wim Van der Celen))
Expo: 7 – 30 mei
woe-zo 1pm – 6pm (by appointment)
Ingang: Verlatstraat 20
